ഓരോ പള്ളിക്കാടുകളിലും ഞാൻ തേടാറുണ്ട്,
ഒരു ഖബർ..!,
ഒരു ഖബർ..!,
കൊത്തിയെടുത്ത കരിങ്കല്ലിൽ വെളുത്ത കുമ്മായം പൂശിയ,
കറുത്ത അക്ഷരങ്ങളിൽ എന്റെ പേരു വായിക്കാവുന്ന
ഏറെ പഴക്കം ചെന്ന ഒരു ഖബർ..!
ഓരോ പൊതു ശ്മശാനത്തിലും ഞാൻ തേടുന്നുണ്ട്..
എരിക്കിൻ പൂവുകൾ പൂത്ത മരത്തിനു താഴെയായി,
ആരും കാണാത്ത, ആരാലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാത്ത ഒരു കുഴിമാടം..!
എരിക്കിൻ പൂവുകൾ പൂത്ത മരത്തിനു താഴെയായി,
ആരും കാണാത്ത, ആരാലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാത്ത ഒരു കുഴിമാടം..!
സെമിത്തേരിക്ക് മുൻപിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ,
വിരലുകൾ കുത്തി ഉപ്പൂറ്റിയുയർത്തി പൊന്തി
കൽമതിലുകൾ കടന്നെന്റെ നോട്ടം പായും..
വിരലുകൾ കുത്തി ഉപ്പൂറ്റിയുയർത്തി പൊന്തി
കൽമതിലുകൾ കടന്നെന്റെ നോട്ടം പായും..
വെളുത്ത മാർബിൾ കല്ലുകളിൽ
എന്നെ എഴുതി വെച്ച സുന്ദരമായൊരു കല്ലറ തേടി..
എന്നെ എഴുതി വെച്ച സുന്ദരമായൊരു കല്ലറ തേടി..
ശവമഞ്ചമേന്തിയ ഒരു വിലാപയാത്ര,
ദുഖഭാരമേറിയ മുഖങ്ങളുടെ അകമ്പടിയിൽ കടന്നെത്തുകയാണല്ലേ..?
ദുഖഭാരമേറിയ മുഖങ്ങളുടെ അകമ്പടിയിൽ കടന്നെത്തുകയാണല്ലേ..?
അല്ല, അത് ഞാനല്ല,
വെള്ളയിൽ കുളിച്ച ആ ശരീരത്തിന്
എന്റെ രൂപവുമായി യാതൊരു സാമ്യവുമില്ലല്ലോ..
എങ്കിൽ തീർച്ചയായും ഞാനിതുവരെ മരിച്ചിട്ടുണ്ടാവുകയില്ല,
ഒരു പക്ഷെ ജനിച്ചിട്ടുമുണ്ടാവാനിടയില്ല.
ഒരു പക്ഷെ ജനിച്ചിട്ടുമുണ്ടാവാനിടയില്ല.
ഹിന്ദുവോ മുസൽമാനോ ക്രിസ്ത്യനോ
നാഥനോ അനാഥനോ സനാഥനോ എന്ന കാര്യത്തിൽ
വ്യക്തമായ ഒരറിവുണ്ടായിക്കാണുകയുമില്ല.
നാഥനോ അനാഥനോ സനാഥനോ എന്ന കാര്യത്തിൽ
വ്യക്തമായ ഒരറിവുണ്ടായിക്കാണുകയുമില്ല.
അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ പിറവി കൊള്ളുക പോലും ചെയ്യാതെ
ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ അറിയാനാണ്?
ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ അറിയാനാണ്?